ഒരാഴ്ചത്തെ ലീവിൽ നാട്ടിൽ വന്നതായിരുന്നൂ ഞാൻ. രണ്ടോ മൂന്നോ മാസത്തിലൊരിക്കൽ ഒരു രണ്ടാം ശനിയാഴ്ചയും ഒഴിവു ദിവസങ്ങളിൽ ജോലിചെയ്തുണ്ടാക്കുന്ന കോമ്പൻസേഷൻ ലീവും കൂട്ടിച്ചേർത്ത് ഒരാഴ്ചത്തെ അവധി അതായിരുന്നു പതിവ്...
അന്ന് വൈകുന്നേരം പുറത്തേക്കിറങ്ങി. കൂട്ടുകാരെയാരെയെങ്കിലും കിട്ടിയാൽ പുഴയിൽ പോകാം എന്നായിരുന്നു പദ്ധതി.
ആലിഹാജിയുടെ വീടിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ ചെറിയൊരു വീശുവലയും മീൻ കുണ്ടയുമായി പുഴയിലേക്ക് പോകാനുള്ള ഒരുക്കത്തിൽ നിൽകുകയാണ് ആലിഹാജി. മൂപ്പരൊരു കൊച്ചു വലവാങ്ങിയതും അതുമായി പുഴയിലൂടെ അലഞ്ഞ് പലപ്പോഴും ഒന്നും കിട്ടാതെ മടങ്ങാറൂള്ളതും നാട്ടിൽ സംസാരമായിരുന്നു. ചെയ്ത ഏർപ്പാടുകളില്ലാം നഷ്ടം മാത്രം മിച്ചമാക്കി അദ്ദേഹമിപ്പോൾ സ്വസ്ഥനായിരുന്നു.
ഹാജി എനിക്ക് ഗുരു തുല്ല്യനാണ്... ഉപ്പായുടെ സുഹൃത്തും അകന്ന ബന്ധുവും.... എന്റെ മനസിൽ അഴിമതി രഹിത ഔദ്യോഗിക ജീവിതം എന്ന ആശയം പാകിവളർത്തിയതിൽ ഹാജിയാർക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ടായിരുന്നു. അവസാനം ഒരു പി ഡ്ബ്ലിയുഡി കോണ്ട്രാക്റ്ററായിനോക്കിയ അദ്ദേഹം അഴിമതിയോട് കലഹിച്ച് പണി വലിച്ചെറിഞ്ഞത് എന്നെ വല്ലാതെ സ്വാധീനിച്ചിരുന്നു. ചെറുപ്പത്തിലേ ബോബെയിൽ പോയി അവിടെ വെച്ച് മരിച്ച അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൻ സൈനുദ്ദീൻ എന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരനായിരുന്നു. ചെറുപ്പത്തിലേ സർക്കാറുദ്യോഗസ്ഥനായി മാറിയ എന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്ന് വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നു.
മീൻ പിടിക്കാൻ തുണയന്വേഷിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്ന ഹാജ്യാർക്ക് എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷമായി. വരീൻ കുട്ടീ നമുക്ക് ഒരുപിടി പരൽ കിട്ടുമോ എന്ന് നോക്കാം. അവധിയിലെ ഒരു സായാഹ്നം എങ്ങനെ ചെലവഴിക്കണം എന്ന് ചിന്തിച്ചിരുന്ന എനിക്ക് ക്ഷണം സ്വീകാര്യമായി. ഭാര്യ അവളുടെ വീട്ടിലാണ്. ഇനി രാത്രിയിലേ അങ്ങോട്ട് എത്തേണ്ടതുള്ളൂ. സന്തോഷത്തോടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും മീൻ കുണ്ടയും വാങ്ങി ഞാനദേഹത്തെ പിന്തുടർന്നു... ഓവുപാലത്തിന്റെ അരികിലൂടെ റെയിലിന്മേൽ കയറി പടിഞ്ഞാട്ട് വെച്ചു. ചീക്കരത്തെ പാലത്തിന്റെയതിലേ കണ്ടാറിയിലേക്കിറങ്ങി അവുടെനിന്നും നിളയുടെ പഞ്ചാരമണൽ പരപ്പിലേക്ക്. മണലിൽ ആർത്തു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കളികളിലേർപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന കുട്ടികൾ. കരിമ്പനയോലകൊണ്ട് ചക്രമുണ്ടാക്കി മണലിൽ വെക്കുമ്പോൾ കാറ്റിൽ ചക്രം കിഴക്കോട്ട് പായുന്നു. അതിനെപ്പിടിക്കാൻ കൂവിയാർത്ത് പിറകെ അവരും പായുകയാണ്. പുഴയിലെത്തുമ്പോഴേക്ക് അദ്ദേഹം ഒരുപാട് ചരിത്രങ്ങൾ പറഞ്ഞു തീർത്തു. വിട്ടു വീഴ്ച യില്ലാത്തെ നീതി ബോധം കാരണം പലപ്പോഴും ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടി വന്ന നല്ല നല്ല ജോലികൾ. പിന്നീട് ഏർപ്പെട്ട ബിസിനസുകളിലെല്ലാം നേരിടേണ്ടി വന്ന നഷ്ടങ്ങൾ. ഏറ്റവും ഒടുവിൽ എക്സിക്യൂട്ടീവ് എഞ്ചിനീയറോട് പിണിങ്ങി ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട പി ഡബ്ല്യുഡി കോണ്ട്രാക്റ്റ്. കൃത്യമായി സിമന്റും മണലും ചേർക്കുന്നില്ലേ എന്ന് പരിശോധിക്കേണ്ടവർ അത്രയും ചേർക്കേണ്ട കുറവു വരുത്തിയതിന്റെ വിഹിതം തങ്ങൾക്ക് എത്തിച്ചാൽ മതിയെന്ന് പറയുമ്പോൾ എങ്ങനെ അവരുമായി ഒത്തു പോകും എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചോദ്യം. ഞാനത് വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു കൂട്ടി. നമുക്ക് മരിച്ച് പോകേണ്ടേ.... വലയും ചുമലിലിട്ട് കഥപറഞ്ഞ് കൊണ്ട് മുന്നിൽ നടക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തെ മൂളിക്കേട്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ പിൻ തുടർന്നു. എന്റെ നാട്ടിലെ അറിയപ്പെടാത്ത ഒരു മഹാന്റെ കൂടെയാണ് ഞാൻ നടക്കുന്നത് എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.
വേനലറുതിയിൽ മെലിഞ്ഞൊട്ടിയ പുഴ. അവിടവിടെ മാത്രം കുറേശ്ശെ വെള്ളം. ഇവിടെയൊക്കെ വീശിയാൽ വല്ലതും കിട്ടുമായിരിക്കും. വെയിലാറിവരുന്നു. പടിഞ്ഞാറുനിന്ന് കിഴക്കോട്ട് വീശുന്ന ഇളം കാറ്റ്. കുഞ്ഞിരാമൻ നായരുടെ പമ്പ് ഹൗസിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഞങ്ങൾ വീശാൻ തുടങ്ങി. വീശി വീശി ഞങ്ങൾ മാമരു കുണ്ടിലെത്തി. ഇതുവരെ കുണ്ടയുടെ അടി പരന്നിട്ടില്ല. ഇന്നിനി മീനൊന്നും കിട്ടുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല എന്ന് ഞാൻ മനസിൽ പറഞ്ഞു.
പകലസ്തമിക്കുകയാണ്. ഇപ്പോൾ പുഴയിലെങ്ങും വെയിലില്ല. ഗ്രാമത്തിന്റെ കിഴക്കേ അതിരിലെ വാടാനാംകുറുശ്ശി കുന്നുകളിൽ പോക്കുവെയിലിന്റെ പൊന്നൊളി.
അക്കരെ നിന്നും കടവിലേക്കിറങ്ങിയ വല്ല്യാട്ടെ നാരായണന്റെ മകൻ മണി വിളിച്ചു ചോദിച്ചു ഹാജ്യാരെ മീൻ കിട്ട്യോ. ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഹാജ്യാർ പറഞ്ഞു ഒന്നും കിട്ടിണില്ലെടോ യ്യ് രണ്ട് വല വീശിക്കാട്ട്... മണി സമ്മതിച്ചു. ഹാജ്യാരുടെ കയ്യിൽ നിന്നും വലവാങ്ങി അവൻ വെള്ളത്തിലേക്കിറങ്ങി.
ഇടക്കിടക്ക് ഓരോ വലവീശി ഞാങ്ങൾ കിഴക്കോട്ട് നീങ്ങി. കുടപ്പാറ കയത്തിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും സൂര്യനസ്തമിച്ചിരുന്നു.
ആകാശത്തിലൂടെ കിഴക്കോട്ട് കൂട്ടമായി പറന്ന് പോകുന്ന കൊക്കുകളും കാക്കകളും മറ്റു നീർ പക്ഷികളും.
വലിയപള്ളിയിൽ നിന്നും യൂസഫ് മുസ്ല്യാരുടെ ബാങ്കൊലി. പുഴയിൽ അധികമാരുമില്ല. കുണ്ടയിൽ ഇതു വരെ അരക്കിലോ പരൽ പോലും ആയിട്ടില്ല. ന്നാ ഞാനിഞ്ഞ് പോട്ടെ ഹാജ്യാരേ ഇക്ക് അക്കരെ പോയിട്ട് കുറച്ച് പണിയുണ്ട്. വല ഹാജ്യാരെ തിരിച്ചേല്പിച്ച് മണി കുട്ടന്റെ പീടികയുടെ വശത്തേക്ക് നടന്നു... പുഴയിൽ ഞങ്ങളൊറ്റക്കായി.
ന്ന് പ്പൊ ഇത് മതി മേൽകഴുകി പോകാൻ നോക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഹാജ്യാർ മടങ്ങാൻ ഒരുങ്ങവേ "ഇതാരാ ഇപ്പൊ മീൻ പിടുത്തക്കര്" എന്നും ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം വന്നു. മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തി ആൾ അടുത്തെത്തിയപ്പോഴാണ് മനസിലായത്. പറമ്പിലെ ബാപ്പുഹാജി. ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരുടേയും ബന്ധു. വലിയൊരു വലയും ചുമലിലിട്ട് അദ്ദേഹം മീൻ പിടിക്കാൻ ഇറങ്ങിയിരിക്കയാണ്. ഇനി രാത്രി പത്തുമണി വരെ വീശി നിറയെ മീനും പിടിച്ചേ മൂപ്പർ മടങ്ങൂ.
നോക്കട്ടെ മോനേ വല്ലതും കിട്ട്യോ അദ്ദേ ഹത്തിന്റെ സ്നേഹപൂർണ്ണമായ അന്വേഷണം. ഞാൻ ലജ്ജയോടെ ഞങ്ങളുടെ ശുഷ്കമായ കുണ്ട അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ചു. അത് പൊക്കി നോക്കിയിട്ടദ്ദേഹം ഞങ്ങളെ കളിയാക്കി. ങ്ങാ നല്ല മീൻ പുടുത്തക്കാരാ... ഇത്ര നേരം അലഞ്ഞിട്ടും ഒരു റാത്തല് തികഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ. കുണ്ട താഴെ വെച്ച് അദ്ദേഹം തന്റെ വലിയ വലയുമായി കൊടപ്പാറ കയത്തിലേക്കിറങ്ങി. അരയോളം വെള്ളത്തിലേക്കിറങ്ങി അദ്ദേഹം വീശി. വല വലിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ നിറയെ മീൻ. വല മണലിൽ വിരിച്ചിട്ടദ്ദേഹം പറഞ്ഞു "ങൂം വേഗം പെറുക്കി കുണ്ട നിറക്കിൻ". ഞങ്ങൾ ധൃതിയിൽ മീൻ പെറുക്കി കുണ്ടയിലാക്കി. ഒരു വലകൂടി ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി അദ്ദേഹം വീശിയപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങളുടെ കുണ്ട നിറഞ്ഞിരുന്നു..."ഞ്ഞ് വേഗം സ്ഥലം വിട്ടോളിൻ. ഞാൻ എനിക്ക് വല്ലതും കിട്ട്വോ നോക്കട്ടേ..." അദ്ദേഹം വലയും കുണ്ടയുമെടുത്ത് കിഴക്കോട്ട് നടക്കുന്നത് നന്ദിയോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് നിൽക്കവേ ഞാൻ കണ്ടു. അങ്ങകലെ മലയുടെ മറവിൽ നിന്നും ഉദിച്ചുയരുന്ന പൂർണ്ണ ചന്ദ്രൻ.
കൊടപ്പാറ ആശ്രമത്തിൽ നിന്നും മൈക്കിലൂടെ മുഴങ്ങുന്ന ജ്ഞാനപ്പാന....
ആലിഹാജി മേൽ കഴുകി വല ചുമലിലിട്ട് പുറപ്പെട്ടു. മീൻ കുണ്ടയുമായി പിറകെ ഞാനും. കുണ്ടയുടെ ഭാരം അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാനോർത്തു...ബാപ്പുഹാജി വന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഒരാശ്വാസമായേനേ...
നിളയുടെ മണലിന്മേൽ പരന്നൊഴുകുന്ന നിലാവിൽ കുളിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ കാരക്കാട് മുക്രിക്കടവ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. പുഴയിൽ നിന്നും പള്ളിക്കടവിലേക്കുള്ള ഇടവഴിയിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ വലിയപള്ളിയിൽ നിന്നു. ഇശാ ബാങ്ക് കൊടുക്കുന്നു...
No comments:
Post a Comment